|
|
witaaj na portalu mArTy.. =] peace
|
Kiedyś wspomiałem o malarzu, który był nauczycielem w morąskim "ogólniaku" w latach powojennych. Pani Danuta Turejko, uczennica profesora jest autorką poniższego tekstu:
" Edmund Zobczynski-niezapomniany nauczyciel,wychowawca,a przede wszystkim
wrażliwy czlowiek i artysta.Mialam szczęście być Jego uczennica w Liceum
Ogólnoksztalcącym w Moragu.
Pochodzil z ziemi sandomierskiej,gdzie przyszedl na świat w roku 1879.Od
wczesnej mlodości borykal się z bieda i niedostatkiem.Obdarzony
wyjatkowym talentem chlopiec snul marzenia o studiach w Akademii Sztuk
Pięknych w Krakowie.Brak pomocy ze strony rodziny,zmuszaly Go do
podjecia róznych prac.Z uporem zdobyta matura w sandomierskim
liceum,otworzyla drogę do dalszej nauki.W roku 1900,majac 21 lat,Edward
Zobczynski zostaje studentem Wydz.Rzeżby w krakowskiej ASP.Są to czasy
Wyspiańskiego,Mehoffera,J.Falata,Axentowicza i Zielonego Balonika,czasy
cyganerii i ubóstwa braci artystycznej.Studia przerywane są belferską
pracą,trwają kilkanascie lat...Mlody Artysta udaje się do Wilna,by uczyc
tam rysunku i malarstwa. Po wielu latach powróci do Krakowa i jako
student-emeryt podejmie nauke na wydz.malarstwa.
W roku 1937 uzyskuje drugi dyplom ASP z tytulem artysty malarza. Powraca
do Wilna,by utrwalać jego uroki w licznych pejzażach.Niestety,nic nie
ocalalo z tego okresu,wojna pochlonela caly dorobek rzezbiarski i
malarski.
Okres powojenny to praca pedagogiczna i artystyczna zwiazana z
Morągiem,dokąd przybyl,wraz z żoną Stanislawą,w 1945 roku.Profesor
przyczynil się znacznie do organizacji naszego liceum,dzielac się z
kolegami bogatym doświadczeniem z pracy w szkolach średnich i
organizując pierwsze pracownie przedmiotowe. Uczyl plastyki,robot
ręcznych,a w sytuacji braku nauczyciela biologii,podjąl się takze
nauczania tego przedmiotu. Z zapalem pomagalismy naszemu "Prudziowi" w
urzadzaniu pracowni gromadząc pomoce naukowe w postaci kamieni,
roślin,muszli,ziaren zbóż i ziól. Przybywaly też "eksponaty"zywe:biale
szczury,myszy,chomik,kroliki i świnka morska.Każdy z nas wzbogacal
zbiory przynosząc do pracowni znalezione w lesie jaszczurki,wylowione w
stawie żaby,okaleczone ptaki... W okresie wakacji zabieralismy je do
domów.Szczury i myszy,ktore znalazly sie pod moją opieką,nie wzbudzaly
sympatii domownikow,a szczególnie ukochanego kota.
Skąd wzięla się ksywa Prudzio? Otóż
Profesor bardzo często wypowiadal slowo "prudzieju",ktore znaczyć mialo
w skrócie:panie dobrodzieju.Tak zostal nazywany przez wszystkie
pokolenia uczniów naszej szkoly.
Lekcje plastyki nie nalezaly do latwych.Prudzio stawial przed nami
trudne zadania.Pamietam gestą mgle,ktora otulala,widoczne za oknem
klasy,domy i drzewa.Ten widok mielismy utrwalić na kartkach papieru
techniką akwareli. Barwa,światlo,relatywizm,perspektywa
powietrzna,impresjonizm...nie zawsze zrozumiale terminy. Oceny tez nie
byly zadawalające. Edukacje
plastyczną kontynuowalam w Studium Nauczycielskim. Moje kontakty z
Profesorem byly dość częste.Korzystalam z Jego cennych rad i
wskazówek,wspolnie pracowaliśmy w plenerze.Czulam się bardzo wyrozniona
i zaszczycona prezentem jakim obdarowal mnie Mistrz Byla to Jego paleta
i kaseta z resztką farb olejnych.
Pochylony,ciezarem plecaka i sztalug,wedrowal wolniutko uliczkami
Morąga,poszukując malarskiego prtetekstu do nastepnego obrazu.Wiele razy
mowil mi o niespelnionym temacie-niskopiennym sadzie kwitnacych jabloni.
Taki "obraz" zapamietal z sandomierskiego pejzażu.
Nasz,mazurski,utrwalil w zieleni ląk,jesieni pól i wąskich uliczek
Moraga. Romantyzm i milość do piękna przyrody stanowią największą
wartość wszystkich prac Artysty.
Oprócz malarstwa zajmowal sie rzeżbą.W drewnie
wykonywal drobne kompozycje o tresci sakralnej:pietę,Chrystusa
Frasobliwego,krucyfiksy.Podziwialam drewniane kwiaty-broszki,chętnie
nabywane przez kolezanki-nauczycielki. Zdobila nimi swój strój
prof.Stanislawa Zobczyńska. Rumianki, gerbery,stokrotki zapamiętalam
najwyrażniej. W latach 50-tych,powstal obraz dla kościola
św.Józefa.Duze plótno przedstawialo Golgotę.Umieszczone w prawej
nawie,stanowilo tlo Grobu Pańskiego.Bylam świadkiem "narodzin" tej
kompozycji,czestych poprawek i żmudnej pracy Profesora. " Za malo
ekspresji...musze wydobyć nastrój tragedii,spotegować grozę"...skarzyl
się wiele razy.
Pędzel z reki Artysty wytracila śmierć,ktora
nastąpila 4.07.1964 roku.Prof.Zobczynski mal 84 lata.Miejscem Jego
spoczynku jest cmentarz przy ul.Dąbrowskiego w Morągu. Grób Prudzia nie
należy do zapomnianych i zaniedbanych.Starzy uczniowie odwiedzają to
miejsce,zapalaja znicze i skladają kwiaty.Marysia Demidowicz,Jadzia
Niedorezo,Janka Szostak i inni mieszkancy miasta pamietają o swoim
Nauczycielu. Slyszalam o inicjatywie wykupienia miejsca spoczynku na
kolejne lata,podjetej przez dyrekcję szkoly. Wspanialy wyraz pamieci i
szacunku! W roku 1966 Muzeum
Warmii i Mazur zorganizowalo wystawe prac E.Zobczynskiego. Po raz
ostatni widzialam obrazy mojego Nauczyciela-cenionego w regionie
artysty. Gdzie znajdują się w chwili obecnej,kto jest w ich posiadaniu?
Opiekunem i mecenasem Artysty byl,niezyjacy już,dr W.Babicki.Byc może
rodzina pp Babickich udzieli nam informacji o ich losie...Przykro,że
moraskie Muzeum Herdera,nie jest miejscem stalej ekspozycji malarstwa
Edmunda Zobczyńskiego.
Nagrobek E. Zobczyńskiego:
Częściowy opis zdjęcia zbiorowego, na którym jest pan Edmund Zobczyński (w białym fartuchu) autorstwa pani Danuty Turejko jest zamieszczony w galerii Przyjaciół Morąga w albumie "Zdjęcia zbiorowe - album roboczy".
Trochę zdjęć obrazów Edmunda Zobczyńskiego znajdujących się w prywatnej kolekcji.
Może kiedyś będą miał lepsze zdjęcia obrazów.
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plfotoexpress.opx.pl
|
|
| Cytat |
A jakoĹź uczyÄ majÄ
nie umiejÄ
c sami? MuszÄ
pewnie nadĹoĹźyÄ kazania baĹniami. Jan Kochanowski (1530-1584), Zgoda
Filozofia jest zdrowym rozsÄ
dkiem w wyjĹciowym garniturze.
Haurit aquam cribo, qui discere vult sine libro - sitem czerpie wodÄ, kto chce uczyÄ siÄ bez ksiÄ
Ĺźek.
A kiedy strzyĹźesz owieczki, opowiadaj im bajeczki. Jan Sztaudynger
I w nieszczÄĹciu zachowuj spokĂłj umysĹu. Horacy (Quintus Horatius Flaccus, 65-8 p. n. e)
|
|
