Stan depresyjny.

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

orla.opx.pl

« M E N U »

» Stan depresyjny.

» witaaj na portalu mArTy.. =] peace

» Rozgrywki w sezonie 6 PEK (8 MLP)

» Foka

» Napiszcie jaki macie sprzet do grania

» SzantymaniakĂłw Spotkania w Starym Porcie

» filmik o mnie ;>

» I MiÄdzynarodowy Festiwal Muzyki Ĺwiata "Euroszanty &am

» Pod Contrastem na Zlocie ĹťaglowcĂłw

» Samuraje piszcie coĹ na forum :)!!

» 21.02

» Witam

witaaj na portalu mArTy.. =] peace

(Przekopiowałam z mojego forum, myślę że temat godny zainteresowania.)

"Odrobinka" teorii o depresji.

Każdemu z nas znane są różne rozczarowania z powodu życia osobistego lub zawodowego. Wtedy zwykle przez kilka dni jesteśmy smutni, doznajemy niepokoju, wycofujemy się z aktywności. Wkrótce jednak obniżony nastrój wyrównuje się i umożliwia nam powrót do normalnego życia.

Właśnie
KAŻDEMU
Bardzo często się irytuję, bo jestem diagnozowana, przez mało znających mnie, że mam depresję.
Na wózku, tyle czasu w mieszkaniu, ...
"Ta" (ja) ma depresję, bankowo

Izoluję się...
Czy tak jest na pewno
Przecież wręcz nie mogę się doczekać, aż ktoś mnie odwiedzi
Prawdą jest, że na forum...
Ale niestety w realu znam większość ludzi niecieeekawych i unikam kontaktów.
To chyba naturalne, że chcę dobierać sobie towarzystwo.
Gdyby np. użytkownicy tego forum mieszkali blisko, to chętnie bym wyszła z domu, do Nich.
Niestety, nie jest tak, więc spotykamy się "tu".
(To w ramach wyjaśnień.)

Bywają jednak sytuacje, kiedy nastrój depresyjny, izolacja od ludzi utrzymują się dłuższy czas, człowiek traci poczucie przyjemności i sensu życia. Towarzyszą temu liczne objawy fizyczne - ból głowy, brak apetytu, zaburzenia snu. Stan ten wymaga pomocy lekarskiej.
Leczenie polega więc na właściwym rozpoznaniu i ocenie głębokości depresji, stosowaniu środków farmakologicznych łagodzących zaburzenia neurotransmisji, na psychoterapii i leczeniu schorzeń somatycznych.
I tu się nie zgodzę.
Jestem baaardzo przeciwna stosowaniu farmakologii w stanie depresyjnym.
Moim zdaniem tabletka jak alkohol złagodzi cierpienie, znieczuli, pozwoli zapomnieć, ..., a przyczyna "doła" nadal będzie
Nie tędy droga
Trzeba z "jasnym umysłem" zacząć solidną pracę nad przyczyną Naszego stanu.
Miałam głęboką depresję (daaawno) z objawami somatycznymi, w ciągu dwóch miesięcy schudłam 30 kg (przy wzr. 162 cm. ważyłam 46 kg.).
I proszę
Jestem zdrowa
Mam pokłady pozytywnej energii, którą chętnie przekazuję
Więcej, dzięki "trzeźwemu" zdrowieniu zdobyłam ceenną wiedzę psychologiczną, która wskazuje mi jak mam pomóc sobie (bo czasem mnie deprecha podchodzi) i innym.

Tu podważam niektóre słowa zawarte w tym artykule

(Niektóre.) Objawy zespołu depresyjnego.

spostrzeganie negatywnych aspektów życia
Brakuje mi tam słowa: "samych".

zahamowania ruchowe
Znaczy, że np.: ja

pojawienie się pytań dotyczących życia i śmierci
Dlaczego o tym nie mówić
Tabu czy jak

Chciałabym gorąco polecić książkę

. Autor: Sue Atkinson

Praktyczny przewodnik dla osób cierpiących, tych, którzy są smutni, samotni, przygnębieni, zrozpaczeni, nie mają siły albo nawet myślą o samobójstwie, a także dla tych, którzy pragną im pomóc.
Autorka, która z własnego doświadczenia zna ciężar depresji, przedstawia w sposób bezpośredni, jasny i prosty wiele ważnych wiadomości na temat mechanizmów powstawania i leczenia tej przypadłości, a także proponuje rozmaite możliwości, sposoby i techniki, które cierpliwie stosowane, pomagają wydostać się z koszmaru. Nie daje recepty na cudowną kurację, ale pokazuje, że jeśli bardzo się chce i bardzo się stara, z depresji można się wydobyć.
Książka ta w mniejszym stopniu jest o tym "jak..." a w większym, "dlaczego...". Odkrywanie właściwych pytań, docieranie do "Głęboko Ukrytych Powodów" może pomóc znaleźć naszą indywidualną drogę radzenia sobie z depresją. Depresja zaś nie jest tu traktowana jako zjawisko, którego należałoby się wstydzić, lecz jako rodzaj życiowego wyzwania, które można wykorzystać do wzbogacenia wiedzy o sobie. Proces wydobywania się z depresji autorka porównuje do górskiej wspinaczki. Ta metafora stała się również podstawą konstrukcji książki. Ponieważ jest ona przeznaczona dla ludzi z depresją, a więc mających trudności w koncentracji uwagi, została napisana tak, by ułatwić im czytanie - ma krótkie, wyraziste, dobrze ustrukturalizowane rozdziały, wiele treści sformułowanych jest w punktach bądź w ten czy inny sposób wyodrębnionych.

Pozycja adresowana jest w zasadzie do wszystkich - któż, bowiem w swoim życiu nie zaznał, choćby przelotnie, chwili załamania?

Depresja, wydobywanie się z niej to faktycznie wspinaczka górska
Zdobywanie kolejnych etapów, zsuwanie się ze skał, dłonie odrapane krwawią, ale ileż radości w duszy gdy zdobędziemy szczyt

Czytałam wiele, wiele, wiele razy.
Dla mnie to dzieło :!:

Pozwolę sobie na kopię dalszej dyskusji.

Boję się podejmować takie dyskusje. bo według mnie to stany, których nie da się tak po prostu zaszufladkować: "Ty masz depresję. a ty jeszcze nie". A może jednak można? Tylko trzeba fachowej wiedzy. Ale czy nawet fachowcy potrafią to zrobić? Dobrać się do tak delikatnej sfery, jaką jest psychika?

Wrażliwość ludzka jest tak różna. To, co dla jednych jest normalne, dla innego to problem, zaburzenie.

Chciałoby się pomagać, ale czasem z dobrych chęci może powstać zły skutek, reakcja wręcz odwrotna. Strach.
Nie chodzi mi o diagnozowanie.
Po prostu ludzie, którzy mają praktyczne doświadczenie i są zdrowi mogą być doskonałymi przewodnikami w owej wspinaczce.
Szczerze nie wierzę w specjalistów, którzy mają na karku tylko teorię.

Filifionka, zgadzam się z tobą, depresję trudno wyleczyć jest "domowymi" sposobami. A powiedzieć człowiekowi, który jest w depresji"weź się w garść" to ciężki "kaliber:, taki człowiek chce się wziąć w garść, ale nie może
Tak, tak
Ten tekst jest wręcz zabroniony

Nie wiem czy określenie "domowy" na proponowany przeze mnie sposób jest dobry...
Pisząc "domowy" miałam na myśli leczenie bez pomocy lekarza środków farmakologicznych
Da się.
Tylko w ten sposób efekt będzie trwały.
Wiem co mówię.
Wyleczyłam się "tak" z głębokiego stanu.
Będę musiała spróbować , bo z tym "paskudztwem" walczę już ładnych parę lat z różnym skutkiem, ostatnio było ok., ale od paru dni ............ echhhhh szkoda gadać.

W tej chwili jestem na Velaxinie ER 75 , dzisiaj musiałam przyjąć podwójną dawkę, aby zacząć normalnie funkcjonować, a juz parę miesięcy był miły spokój
Właśnie

Koniecznie poczytaj tą książkę
Dzięki, postaram się do tej książki dotrzeć
Koniecznie

Zachłyśniesz się nią

Coooo ja przeszłam zanim ją dostałam, uwierz
Ja to jeszcze ja, ale szkoda mi moich najbliższych, którzy starają mi się pomóc
Rozumiem.

Im też podsuń tą książkę.
Depresję da się skutecznie leczyć. Trzeba tylko stwierdzić czy to rzeczywiście depresja, bo obecnie ludzie byle jaki dół nazywają deprechą. Są specjalne testy, w necie też na stwierdzenie na co cierpimy. Tylko takie testy to wiadomo... z lekkim przymrużeniem oka. Jeśli stan przygnębienia trwa długo, a co nie daj boże nasila się to jest sygnał aby udac się do specjalisty. Domowe sposoby można stosować w lekkich obniżeniach nastroju, w stanach poddenerwowania z jakiegos konkretnego przemijalnego powodu. Jeśli odczuwa się ciągłe lęki, przebudzenia w nocy z napadami irracjonalnego lęku to sygnał do porządnego wzięcia się za swoja psychike. Długotrwała depresja wyniszcza organizm totalnie. To może zabrzmieć nieprawdziwie, ale następuje powolne zatrzymywanie wszelkich funkcji życiowych. Tak, tak!! Nie ma wytwarzania enzymów, śliny, potu, nie ma trawienia... w konsekwencji, wiadomo co. Ale to skrajność. Jesli przyjacielem staje się sufit to już powazna sprawa. Człowiek w depresji sam nic nie zdziała. Ważni sa ludzie obok, mądrzy ludzie. O takich przeważnie trudno dziś. No i niby Europa, a wciąż psychiatra kojarzy się źle. To lekarz jak każdy inny a depresja jak każda inna choroba. Zyczę pogody ducha, a żeby takowa była, fajnych osób wkolo.
Piszemy tu wciąż o depresji już w stadium choroby. A co z tymi, jak to określasz "dołami", które trwają całymi miesiącami, i w końcu pewnie mogą przekształcić się w chorobę? Myślę, że częściej nas to dotyka, a potem już jest za późno, Sądzę, że zawsze do depresji idziemy przez te doły.Tylko nie potrafimy ich zasypać na czas.I tu największy problem.
A po co trwają całymi miesiącami? Miesiąc jest wyznacznikiem, że coś się dzieje niedobrego. Jesli jest konkretna przyczyna typu-rozwód, śmierc bliskiej osoby, ciągły brak pracy, widmo eksmisji itp. to rzecz ma się inaczej. Jest przyczyna. Wtedy albo leki dopasowane przez lekarza, albo terapie, albo szukanie rozwiązania samemu. Tylko osoba w dole mariańskim przeważnie nie potrafi racjonalnie myślec, a co dopiero wymyślić to "coś". Niektóre traumatyczne wydarzenia wymagają czasu, do "zakurzenia się" myśli. To trudne tematy. Wszystko zalezy jak kto i na co jest podatny. Są osoby trudne do wyprowadzenia się z jakiegoś stanu, a inne łatwo łykają wszelkie terapie, dają się ulepić jakby na nowo. Ja jestem po środku. Generalnie jestem stuknięta, a trzy moje upadki z konia pogłębiły to.
Ja myślę, że po traumatycznych przeżyciach nigdy nie wrócimy do tego samego punktu, w którym byliśmy wcześniej. Zawsze zostanie jakiś ślad, jakieś "memento". Bardziej lub mniej wpłynie to na nasze dalsze życie, nasze postępowanie.
Całe nasze życie czegoś nas uczy, a co dopiero upadki z konia
A ja się boję wszelkich upadków, chociaż są nieuniknione i trzeba je przeżyć. W pewnym sensie każdy z nich pozostawia ślad w psychice, a taki upadek z konia to już w wyobraźni powoduje dreszcze na mym ciele, a co dopiero w rzeczywistości...

Ja myślę, że po traumatycznych przeżyciach nigdy nie wrócimy do tego samego punktu, w którym byliśmy wcześniej. Zawsze zostanie jakiś ślad, jakieś "memento" A pewnie, że zawsze zostanie ślad. Zmieniamy się, doroślejemy ( za wyjątkiem nielicznych ), uczy nas życie. Czy naprawdę byłoby pięknie żyć bez przeszkód, bez silniejszych emocji, przykrych przeżyć? Jakimi ludźmi bysmy byli, żyjąc przez całe życie w sielance?
Są emocje, które jak dziecięca choroba wytwarzają w nas przeciwciała, powodują, że stajemy się silniejsi, mądrzejsi, dojrzalsi. Ale są też takie, które nas okaleczają na zawsze, upośledzają.

« S E A R C H »

Cytat

A jakoĹź uczyÄ majÄ nie umiejÄc sami? MuszÄ pewnie nadĹoĹźyÄ kazania baĹniami. Jan Kochanowski (1530-1584), Zgoda
Filozofia jest zdrowym rozsÄdkiem w wyjĹciowym garniturze.
Haurit aquam cribo, qui discere vult sine libro - sitem czerpie wodÄ, kto chce uczyÄ siÄ bez ksiÄĹźek.
A kiedy strzyĹźesz owieczki, opowiadaj im bajeczki. Jan Sztaudynger
I w nieszczÄĹciu zachowuj spokĂłj umysĹu. Horacy (Quintus Horatius Flaccus, 65-8 p. n. e)

« C O P Y R I G H T I N F O »