"Spadkowe" imiona.

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

3lo.htw.pl

« M E N U »

» "Spadkowe" imiona.

» witaaj na portalu mArTy.. =] peace

» NajpiÄkniejszy vocal trance

» Zdjecia Navas

» Next Generation Dj Contest

» www.wgcshop.com

» Chelsea daje 120 mln euro za Ronaldinho!

» PROĹBA

» SJR ft Carrie - Aurora 2010 (Taleamus Remix)

» Dj Tonka - She knows you

» Wallhack - Twoje ĹşrĂłdĹo cheatĂłw

» 15.11

witaaj na portalu mArTy.. =] peace

Co sądzicie o nadawaniu dzieciom imion po ukochanych zmarłych? Po rodzicach, dziadkach, czasem rodzeństwie? Mam czasem wrażenie, że takie dziecko jest żywym pomnikiem ku czci kogoś, kogo opłakujemy. A przecież to nowy człowiek.
Z drugiej strony pięknie jest, że pewne imiona są w danej rodzinie kultywowane z pokolenia na pokolenie, zamiast ulegać modom.

Nadawaniu imion dzieciom towarzyszy zawsze jakaś motywacja. Albo są to, jak powiadasz Filifionko tradycje rodzinne, częściej bohaterowie modnych seriali. Ja mam imię po jednej z bohaterek ulubionej książki mojej mamy. W rodzinie męża nadawano dzieciom imiona tradycyjne: Jadwiga, Barbara, Anna, Maria, Józef i Jan. Moje dzieci maja imiona ,,pospolite". Dwadzieścia z górą lat temu akurat te były ,,trendy" - nic dziwnego, że w otoczeniu ich rówieśników zazwyczaj znajdzie się inny Mateusz, Szymon, czy Magdalena. Dziś pewnie bardziej podobałoby mi się Stanisław lub Zofia po moich rodzicach, lub oryginalniej Elwira, Oskar po rodzicach męża, choć te już w rodzinie się powieliły. Nie chciałbym jednak, by moja córka nadała imię synowi Marcin po przedwcześnie zmarłym bracie swojego chłopaka.
Akurat grzebię w drzewie genealogicznym swojej rodziny i zwróciłam uwagę na powtarzające się imiona. Im bliżej wierzchołka tym więcej imion ma krewniak - inaczej trudno byłoby ich rozróżnić. Pokolenie moich rodziców zmieniło tradycję, pojawiają się nowe imiona (musi były ciekawe audycje radiowe ), w moim tak samo, ale następne już wraca na właściwe tory. Bardzo mi się to podoba. Zwłaszcza, że rodzice podkreślają, że to po Tym pradziadku i za lat naście dziecko zainteresuje się historią rodziny, jak ja teraz.
Też mi to całkiem pasuje, takie rodzinne imiona. W moim drzewie też widzę powtarzające się imiona, zwłaszcza pierworodni dostawali imiona po ojcu.

Natomiast trochę mnie przerażają imiona wyraźnie upamietniające czyjąś śmierć. Znajomi dali swojemu synkowi imię przedwcześnie zmarłego dziadka. Kiedy spodziewali się drugiego dziecka, mieli już wybrane "zwyczajne" imię. Tak się jednak złożyło, że dokładnie w dniu narodzin, zmarł drugi dziadek. Zmienili więc decyzję i drugi syn odziedziczył imię po drugim dziadku. Moja kuzynka też nosi imię swojej babci, która osierociła jej ojca w wieku 12 lat. Jej matka opowiadała, że była zrozpaczona, kiedy mąż jej wyznał, że chce córce nadać imię swojej matki, zwłaszcza, że nie jest to imię specjalnie kobiece. Ale uszanowała jego wolę.

"Spadkowe" imię ma moja córcia Ola (Aleksandra) a imię to "odziedziczyła' po przyjaciółce mojej babci , kochanej "cioci" Oli dzisiaj już 96 letniej kobiecie - na szczęście jeszcze żyjącej.

Natomiast w rodzinie mojego męża (jest to drugi mój mąż) najstarszy syn dziedziczy imię Edward (jeżeli nie na pierwsze imię to na drugie) i to od pokoleń, dzięki tej wiedzy odnalazłam gdzie został zamordowany dziadek męża Walenty Edward - (w Charkowie).

Mój syn Jakub (z pierwszego małżeństwa) już zapowiedział, że jeżeli będzie miał syna to na drugie ten syn będzie miał na imię Mirosław (tak miał na imię I mąż, który zginął w wypadku kiedy Jakub miał 3 latka).
Może to i ciekawy pomysł z tymi imionami nadawanymi "ku pamięci" po przodkach, ale ja akurat wogóle na to nie zwracałam uwagi przy wyborze imienia. Mało tego , napewno bym protestowała gdyby mąż chciał nadac córce imie po swojej mamie czy babci. Chyba, że samo imię by mi sie podobało. Wtedy co innego.
Gdy córka się urodziła wybieraliśmy imie razem i głownym kryterium było, aby było ładne, nie oklepane ( w tamtym sezonie np.były same Marty ) i pasowało zarówno jako imie dla dziecka, jak i dla osoby dorosłej. No i nieźle się komponowało z nazwiskiem.
Córka ma na imię Lidia. I w żadnej z rodzin nie było osoby o tym imieniu. A ona sama bardzo się cieszy, że ma imie sowje własne, a nie na cześć jakiejś cioci czy babci, której może nawet by nie znała (albo niekoniecznie lubiła).

Natomiast trochę mnie przerażają imiona wyraźnie upamietniające czyjąś śmierć. (...) Tak się jednak złożyło, że dokładnie w dniu narodzin, zmarł drugi dziadek. Zmienili więc decyzję i drugi syn odziedziczył imię po drugim dziadku.
Taki przypadek mnie też niepokoi.

Mój Tato chciał, żebym miała na imię tak jak Jego mama - Helena. Na szczęście (dla mnie ) Mama powiedziała, że nie da rady bo ma już dla mnie imię, zresztą to imię było Jej imieniem z bierzmowania. Podobnie Tacie nie udało się wywalczyć tego imienia u mojej siostry. Tak więc u mnie w domu nie przetrwała (o ile kiedykolwiek była) tradycja nadawania imion po dziadkach/rodzicach.

Natomiast ... my we czwórkę mamy imiona rozpoczynające się na M. Imiona Mamy i jej rodzeństwa rozpoczynają się na J. Podoba mi się to i jak będę mieć dzieci to postaram się kontynuować tę tradycję
U nas w rodzinie nie ma takiej tradycji.Imiona dzieciom nadaje się według własnych upodobań rodziców.Siostra swoim dzieciom nadała imiona na pięć liter z "r" w środku: czyli Karol,Marek,Borys i Daria.
Druga siostra wybrała najdłuższe z możliwych:Aleksander i Marsymilian.
Jeśli chodzi o mnie to wybierałam dla dzieci imiona takie aby nie powielały się ani w rodzinie ani wśród rówieśników, a jednocześnie aby nie miały z powodu imienia jakichkolwiek problemów.
Imieniem "spadkowym" obdarzona została moja córka, imię na po przyjaciółce mojej Babci, kochanej cioci Oli (Aleksandrze), na szczęście żyjącej (ma już 96 lat) jeszcze,

Tradycją jest też, że w rodzinie mojego męża najstarszy syn dziedziczy imię Edward (albo na pierwsze, albo na drugie), dzięki tej informacji odnalazła się informacja o dziadku mojego mężna Walentym Edwardzie (zamordowany w Charkowie)

Imiona Mamy i jej rodzeństwa rozpoczynają się na J.
Westo czyli J...? Ciekawsko zapytam

Gosiek napisał/a:
Imiona Mamy i jej rodzeństwa rozpoczynają się na J.

Westo czyli J...? Ciekawsko zapytam

Tak, tak, potwierdzam. Jadwiga i Jakub to były imiona mojego rodzeństwa. Jakub - imię "spadkowe" - brata mojej mamy. Moje imię też "spadkowe" - żeńska odmiana Jana, mojego ojca chrzestnego. Tylko Hestia nie miała spadkowego imienia, jakoś nie przypominam sobie żadnej Jadwigi wśród przodków...
Jadwiga mam na drugie, tak jak moja mama. Ostatnio zaciekawiło mnie to imię, bo grzebiąc w genealogii nie znalazłam żadnej Jadwigi z dawnych czasów. Że ja je dostałam, to wytłumaczalne - po mamie. Ale skąd to imię nosiła moja mama? Zwłaszcza, że drugie imiona w naszej rodzinie nadawało się raczej właśnie tradycyjnie. Myślałam, że zdążę wyjaśnić to z ojcem - nie zdążyłam. Może kiedyś dojdę, jaka to Jadwiga była wśród moich przodków.
Westo wnioskuję, że jesteśmy posiadaczkami jednakowego imienia
Jak dotychczas nie spotkałam nigdy żadnej Janiny.[/list]

Westo wnioskuję, że jesteśmy posiadaczkami jednakowego imienia
Dobrze wnioskujesz

W moich okolicach funkcjonuje zdrobnienie Janiu, Janio. Spotkałyście się z tym?

Na ślubie mojego brata nie mogłam załapać o co chodzi. Otóż słyszę: Ja Antoni biorę ciebie Małgorzato za żonę. A przecież to Janusz i Alina. Okazuje się, że kościół nie uznawał takich imion (Janusz, Alina) i ślubowali "drugimi imionami" Teraz to się zmieniło, mam nadzieję
Chyba słyszałam takie zdrobnienie, ale w moich stronach chyba się nie używa. U nas najczęściej używało się zdrobnienia: Jasia, Jaś, rzadziej Janka, Janek.

Co do drugich imion, to kiedyś pewien ksiądz zwrócił się do mojego męża: panie Wojciechu. Kiedy ten żachnął się, że ma inaczej na imię, ksiądz odpowiedział, że użył drugiego imienia, które jest imieniem wielkiego człowieka. Mąż odpalił, że pierwsze imię (Klaudiusz) nosił też wielki człowiek, a ksiądz nato: no tak, ale w innych kategoriach
hmm... mam dwie ciocie Janiny - jedna to Ciocia Jasia, druga to Ciocia Janka (ta ciocia jest siostrą mojej babci) - nie wiem skąd takie rozróżnienie, ale tak się przyjęło
Niestety w naszych stronach nie jest to popularne imię.Wśród rówieśników byłam jedyną Janką.Dużo starych imion wraca do łask i rodzice nadają je dzieciom, ale to nie cieszy się wzięciem.
Emka.... Janią nikt mnie nigdy nie nazywał....nie spotkałam sie z tym.W rodzinie funkcjonuję jako: Jasia, Ninka, Janeczka a najczęściej Nusia (od Janusi).Tak nazywało mnie starsze rodzeństwo (gdy się urodziłam), rodzice a co za tym idzie dalsza rodzina.Przekonałam sie kiedys ,że wiekszość osób nawet nie wiedziało jak mam naprawdę na imię... Nusia...może być Danusia, Franusia, Genusia...

W moich okolicach funkcjonuje zdrobnienie Janiu, Janio. Spotkałyście się z tym?

Bardzo, bardzo dawno temu, moja wychowawczyni w klasach od 1-3 (podstawówki) zwracała się do mnie "Janiu". Strasznie mnie to wtedy wkurzało. Teraz pewnie byłoby mi obojętne gdyby ktoś chciał się do mnie tak zwracać, ale nikt nie próbuje. Generalnie jestem Jasia, czasami Janka.
Ostatnio na pewnym forum przeczytałam wypowiedzi, że krzywdzi się dzieci, nadając im takie imiona jak: Antonina, Lucjan, Genowefa. Trochę zdziwiłam się, bo wprawdzie imiona trochę zapomniane, ale takie "normalne" w odróżnieniu od Nikoli, Dżesiki i tym podobnych dziwolągów.
Dzieci krzywdzi się "imiennie" na różne sposoby. Słyszałam jak dziewczynkę o imieniu Andżelina ktoś z rodziny wołał: Andzia!

Coraz częściej spotykam maluszków noszących "stare" imiona - Franek, Leonard, Kajetan.
Mnie się podoba ta nowa moda na stare imiona. I, masz rację, Fili, to nie są dziwolągi
Ostatnio w swoim drzewie genealogicznym odkryłam pewną Salomeę. Zdziwiłam się, ale przecież w tamtych czasach to imię nie było chyba dziwne? A teraz byłoby bardzo oryginalne. A jednocześnie rodzinne Muszę zwrócić uwagę na to dzieciom

Ostatnio w swoim drzewie genealogicznym odkryłam pewną Salomeę.

Moja prababcia nosiła to wdzięczne imię
Piękne imię. Kojarzy mi się z matką J. SŁowackiego. Może gałązki Waszych drzew gdzieś się splatają?
Pewnie się splatają, tak zresztą jak gałązki wszystkich drzew
A ciekawa jestem jak się zdrabnia to imię? Bo mnie na myśl przychodzi tylko żydowska Salcia
Gdzieś w literaturze widziałam zdrobnienie Mea, ale juz nie pomnę gdzie.
Mama i teściowa to Zośki, więc mam nadzieję, ze doczekam się wnusi Zofii.
Mój najmłodszy brat cioteczny nadał w ostatnią niedzielę swojej świeżo urodzonej córci imiona Maria Józefina - po swojej mamie Marii i ojcu Józefie. Tak więc zwyczaj nadawania spadkowych imion nadal jest podtrzymywany.
Osobiście nie gustuję w spadkowych imionach, ale gdybym miała wybierać między Nicolą, a Stasią (tak miała na imię moja babcia) wybrała bym Stasię. Nie lubię takich "nie naszych" imion jak Nicola, Andżelika, Alan...itd, itp.
Zwłaszcza, że wiele z nich ma polskie odpowiedniki

Mój najmłodszy brat cioteczny nadał w ostatnią niedzielę swojej świeżo urodzonej córci imiona Maria Józefina - po swojej mamie Marii i ojcu Józefie. Tak więc zwyczaj nadawania spadkowych imion nadal jest podtrzymywany.
Bardzo mi się podoba to imię. Pewna znajoma rodziców miała imiona Maria Antonia a używano ściągniętej formy Martonia, do dziś mi się podoba. Moja córka miała być chłopcem - Jakubem. Całą swoją "imienną" energię skierowałam wówczas na wojnę z mężem, który nie chciał mieć syna Jakuba, bo tak nazywano u nich kaflowy piec pokojowy A dla dziewczynki imię nie było wybrane Pomógł mi mój Tato, bo on ci ją meldował, nadając Jej imię po swojej baci, czyli Karolina. W latach siedemdziesiątych rzadko słychać było to imię

Pewna znajoma rodziców miała imiona Maria Antonia a używano ściągniętej formy Martonia

A jakby u naszej miało być? Marózia ???
Marfina, na ten przykład
Poważnie brzmi ...
Bo człowiek to poważna istota, przeca, nie?
No przeca
A u mnie imion obfitość, całkiem pokaźny wachlarz.
Do najważniejszych zaliczam spadkowe po babci i ku czci protektorki rodziny.
U nas zasada nadawania imion jest prosta. Pierwsze wybierają rodzice, zachowując jednak pewien umiar i odrobinę rozsądku. No a dalej, to należało wprowadzić modyfikacje, bo w Polsce ograniczono ilość imion do dwóch. W związku z czym, po przodkach musi być drugie imię wedle zasady: pierworodny synuś odziedziczy imię - po dziadku ze strony taty, następny męski potomek - po dziadku ze strony mamy. Natomiast pierwsza córeczka - po babci ze strony mamy, a druga - po babci ze strony taty. I tyle.
Aśćko, a jakie imię otrzymuje trzeci syn i trzecia córka? Co klucz na ten temat mówi?

Aśćko, a jakie imię otrzymuje trzeci syn i trzecia córka? Co klucz na ten temat mówi?
Jakoś nie było chętnych w rodzie, ale można:
1. wprowadzić ograniczenie i pokochać owe minimum, w postaci zniewalającej, czarującej i jazgotliwej, ale tylko czwóreczki
2. zmienić ojca
3. zmienić matkę
4. zmienić babcię
5. zmienić dziadka
6. podeprzeć się surogatką
4. poszperać w papierach, może pozamałżeńskim owocem się jest
5 podeprzeć się pradziadkiem (prababcią) przy bierzmowaniu
6 wymienić klucz
To mnie pozostaje czekać na druga wnuczkę

« S E A R C H »

Cytat

A jakoĹź uczyÄ majÄ nie umiejÄc sami? MuszÄ pewnie nadĹoĹźyÄ kazania baĹniami. Jan Kochanowski (1530-1584), Zgoda
Filozofia jest zdrowym rozsÄdkiem w wyjĹciowym garniturze.
Haurit aquam cribo, qui discere vult sine libro - sitem czerpie wodÄ, kto chce uczyÄ siÄ bez ksiÄĹźek.
A kiedy strzyĹźesz owieczki, opowiadaj im bajeczki. Jan Sztaudynger
I w nieszczÄĹciu zachowuj spokĂłj umysĹu. Horacy (Quintus Horatius Flaccus, 65-8 p. n. e)

« C O P Y R I G H T I N F O »